| One full week without your letters... and I am shriveling here like a flower in the desert. | ทำให้ฉันเหี่ยวเฉา เหมือนดอกไม้กลางทะเลทราย |
| Because it brings exuberance during full bloom, but gets discarded when wilted. | เพราะเมื่อมันออกดอก มันจะเป็นสิ่งที่มหัศจรรย์และมีกลิ่นหอม แต่เมื่อมันเหี่ยวเฉามันก็จะถูกโยนทิ้งไป |
| You don't let them wither away. It's inconceivable. It's unspeakable. | คุณไม่ปล่อยให้เค้าเหี่ยวเฉาตาย ฉันรับไม่ได้ พูดไม่ออกเลย |
| Can you come back before the flowers you gave me wilt? | ดอกไม้ที่คุณให้ฉันมา.. ก่อนที่มันจะเหี่ยวเฉา... คุณจะกลับมาได้ไม๊? |
| She left it behind. | ดอกไม้กำลังจะเหี่ยวเฉา |
| You must put those birthing hips to good use at once... lest your womb shrivel up and die. | ไม่งั้นมดลูกเจ้ามันจะแห้งเหี่ยวเฉาตายกันพอดี หลงยุคมาจากไหนเนี่ย? |
| I have spent the last two centuries locked in a box... staring into the all-consuming void. | จ้องมองไปยังความว่างเปล่าเบื้องหน้า เห็นเงาอันมืดมิดของดวงวิญญาณเหี่ยวเฉา |
| Give me a big old yarn ball of muscles to distract me. | ให้ฉันได้สัมผัสกล้ามเนื้ออันเหี่ยวเฉา เพื่อทำให้ฉันไขว่เขวสิ |
| She should be on a stage, not languishing in some asylum. | เธอน่าจะอยู่บนเวที ไม่ใช่ถูกทิ้งให้เหี่ยวเฉาในรพ.บ้า |
| Miserable, overcooked asparagus. | แอสพารากัสที่เหี่ยวเฉาน่าสมเพช |