| Just get in the van, please. Don't make me say it again. | ก็แค่ขึ้นมารถตู้เถอะ ได้โปรด อย่าให้ผมต้องพูดพูดพร่ำเพรื่ออีกเลย |
| You're too liberal with the word "legendary." | นายใช้คำนี้พร่ำเพรื่อมากไปแล้ว |
| You know, Jamie, you really are forcing me to use the word "perplexed" an awful lot lately. | รู้นะ เจมี่ นายกำลังบังคับให้ฉัน ใช้คำว่า "น่าสงสัย" จนพร่ำเพรื่อไปหมด |
| I SHOULD GO. I DON'T WANT TO ABUSE MY PHONE PRIVILEGES. | ฉันต้องไปแล้ว ฉันไม่อยากใช้สิทธิในการโทรศัพท์พร่ำเพรื่อ |
| She doesn't smile anymore. | หล่อนจะไม่ยิ้มพร่ำเพรื่อ |
| Don't feel like you need to prove nothin'. | ไม่ต้องไปทำกล้าหาญพร่ำเพรื่อนะ.. |
| That's not why people go. | คนเลยไม่ได้มากันพร่ำเพรื่อ |
| Really? Heh, I just love my family members. I think it's a really overused word. | จริงน่ะ ฉันรักคนในครอบครัวฉัน ฉันว่าคำนี้ใช้พร่ำเพรื่อไป |
| What was the point I was making? | อย่าพร่ำเพรื้อ พ่อพูดว่ายังไง |
| One of the challenges for my people in learning American English is your extensive use of idioms. | หนึ่งในความท้าทาย ของคนของผม ในการเรียนรู้ภาษาอังกฤษอเมริกัน คือการใช้สำนวนอย่างพร่ำเพรื่อ |